Tips
Er is geen standaardmanier hoe je om moet gaan met de boodschap dat er een ongeneeslijke aandoening in je lichaam huist. Ieder mens is uniek en gaat op zijn eigen manier om met gevoelens, met ervaringen en met mensen. Maar er zijn een paar dingen waar je op kan letten.
► Praat over je gevoelens, dat kan opluchten en de eventuele (geestelijke) pijn verlichten.
► Zoek steun bij anderen wanneer je de dingen niet meer alleen aan kunt.
► Sommigen mensen hebben steun aan een geloof of een levensbeschouwing in deze fase. Vaak zijn er aan een (geloofs)gemeenschap vertrouwenspersonen verbonden waarmee je in gesprek kunt gaan. Een pastor, een rabbijn, een humanistisch raadsman, een imam of een andere geestelijke kan misschien iets voor je betekenen. Het kan ook zijn dat je je om welke reden dan ook juist afkeert van je geloof. Ook daar kun je met een geestelijk verzorger over praten.
► Maak contact met lotgenoten, zij weten precies hoe je je voelt, waar je bang voor bent, waar je verdrietig om bent. Er zijn speciaal voor jouw ziekte lotgenotenclubs.
► Onderneem zelf actie. Verzamel zoveel mogelijk informatie over je ziekte of over je behandelingen. Je hebt dan meer vat op waar je aan toe bent en het geeft je een groter gevoel van zelfstandigheid. Ook kan je zo gerichter hulp voor jezelf zoeken en vinden.
► Leef in het hier en nu. Niemand weet wat er in de toekomst verborgen ligt. Je kunt nog wel eens verrast worden over hoe de dingen verlopen. En als je al problemen in de toekomst voorziet, kijk eens of je dan nu al een beslissing kunt nemen over hoe je het aan gaat pakken. Het kan rust geven om vooraf beslissingen te nemen, vooral als je jezelf toestaat om “indien nodig” op besluiten terug te komen.
Je kunt het probleem dan loslaten in plaats van er over te blijven piekeren.
Al jaren gewend gewoon te leven
En zelden nog geëmotioneerd
Werd de regelmaat plotsklaps opgeheven
Er werd een borst geamputeerd
En ze dacht: ik heb nog een paar maanden
En ook al zei de arts ‘Dat is niet waar’
Ze leefde fel en zo hield zij zich staande
En die paar maanden zijn nu alweer vijf jaar
Ze reist naar hele verre oorden
Zij die uit tijdnood het leven weer herkreeg
Van haar waren gisteren de woorden:
‘Jammer dat ik het niet tien jaar eerder kreeg’.
Uit: Jammer?, Youp van ’t Hek,
cd Zonder twijfel,
Phonogram BV, 1981