Ik Leef, Ik ga dood,
maar niet nu…..
Is het echt waar?
Je hebt ervan gehoord. Je hebt erover gelezen. Je weet uit kranten en van tv dat er mensen zijn die het bericht ontvangen een ongeneeslijke ziekte te hebben. Tot nu toe wist je niet hoe dit voelde. Je kon er alleen maar naar raden.
Eerst al die onderzoeken, het bloedprikken, de drankjes, de pillen, de foto’s. Tientallen foto’s, de scan, de uitslag van de testen. De boodschap komt aan als een klap in je gezicht. Als je het niet had verwacht is de boodschap des te schrijnender. Had je het wel verwacht dan toch ontneemt het je alle hoop. En als je het niet gelooft, ervan uitgaat dat ze je dossiers hebben verwisseld met een ander, je voelt je immers niet ziek, laat dan voor de zekerheid een tweede onderzoek doen. Als de uitslag ervan hetzelfde is dan kun je er zeker van zijn dat er een ongeneeslijke ziekte is geconstateerd.
Je bent nu een van hen van wie je had gehoord, over wie je had gelezen. Je behoort nu ook tot hen die het bericht hebben ontvangen dat ze binnen een afzienbare tijd dood zullen gaan. De boodschap, de definitieve mededeling dat alles wat je hebt geprobeerd, alles wat je hebt ondernomen, wat je hebt gehoopt, waar je voor hebt gebeden, waar je voor gevochten hebt of wat je nooit had verwacht is een zekerheid geworden. Je weet nu hoe het er voor staat. Er is niets meer te doen om je beter te maken. Je bent in de zogenoemde palliatieve fase terecht gekomen. Alle behandelingen, therapieën, medicijnen, diëten die aan je worden voorgesteld zijn om je leven te veraangenamen. En ook al val je morgen niet dood neer, en misschien zelfs niet binnen één jaar of drie jaar of vijf jaar; de uitslag is onomwonden en onomkeerbaar, je zult sterven aan de gevolgen van de ziekte die nu in je leeft.
Waar is het Monster vandaan gekomen? Wanneer is het gekomen? Wat je had kunnen doen? Eigen schuld dikke bult; had je maar niet zus of zo moeten doen, hoe vaak heeft de dokter je niet gezegd dat of dat te laten of dat of dat te doen? Je dacht een griepje te hebben, daarom heb je er niet naar laten kijken, wist jij veel dat het iets ernstigs was, daar gaat toch niemand van uit? Had je anders met je gevoelens om moeten gaan? Had je niet zoveel hooi op je vork moeten nemen? Had je moeten luisteren naar die stem in je binnenste die alsmaar fluisterde dat je leven niet ging zoals je het graag had? Je kunt jezelf met verwijten en spijt en schuldgevoelens om de oren slaan zo vaak en zo veel als je wilt, het gegeven dat je ernstig ziek bent zal er niet door verdwijnen. Je kunt ook op een manier om gaan met alles wat zich aan je zal openbaren, wat zich aan je voor zal doen, wat je wil dat er moet gebeuren.
Het bericht te horen dat je in een afzienbare tijd gaat overlijden verandert ongewild je wereld. Je ervaart, denkt en voelt dingen die je nooit eerder zo hebt ervaren. Relaties met anderen zullen veranderen. Je reactie op mensen en dingen verandert. Je levenshouding kan anders worden. Hoe je tegen het leven ‘jouw leven’ aankijkt kan plotseling omslaan, zowel in positief als in negatief opzicht.
Hoe ga je met deze veranderingen om? Hoe kun je door de talloze vragen die de hele dag door je hoofd zullen gaan er enkele uitpikken die je een richting, een antwoord, een aanwijzing geven. Hoe kun je de drukte in je hoofd tot rust brengen? Hoe kun je orde in de chaos scheppen? Hoe kun je de angst verminderen?
Voor iedereen zijn er andere manieren om met problemen om te gaan. Zo zijn er ook voor iedereen andere manieren om te leren omgaan met de boodschap dat je ongeneeslijk ziek bent.
Je kunt het Internet bezoeken, je kunt boeken lezen, je kunt erover praten met een lotgenoot, je kunt er niet over willen praten, je kunt zo lang mogelijk doorgaan met het leven te leven zoals je dat gewend bent, je kunt instorten, je kunt net doen of het niet waar is, je kunt het ervaren of er niets anders meer is dan alleen je ziekte, je kunt gaan schelden, je kunt de hele dag huilen, je kunt je in jezelf opsluiten, je kunt overreageren en al je energie opgebruiken, je kunt in bed blijven liggen, je kunt bij de pakken neer gaan zitten, je kunt reëel zijn en een plan uitstippelen, je kunt in overleg gaan wat de beste manier is om er tegen aan te gaan, je kunt je openstellen voor hulp, kortom; je kunt doen wat je wilt. Het is aan jou hoe je de situatie waarin je verkeert gaat hanteren.
Print 
PDF