Het was Dinsdag 17 augustus 2010
Dinsdag is het vandaag, gisteren zijn we in Amsterdam geweest voor een second opinion gesprek.
In voorbereiding van het gesprek van gisteren maar vooral ook om wat fijne tijd met elkaar door te brengen zijn mijn lief en ik zaterdagochtend naar Limburg vertrokken. Het is een heel goed weekend geweest hoewel de leuke dingen die we normaal doen, er bij in zijn geschoten. Weinig Bourgondische hoogtepunten, geen shop-till-you-drop en geen bezoekjes aan culinaire paleizen…
Na het gesprek van afgelopen donderdag met de oncoloog in het ziekenhuis en zijn assistente over de chemo, is er nauwelijks tijd geweest om samen te praten. Met als resultaat dat op weg in de auto richting Maastricht er al wel het een en ander los kwam, de sfeer was om te snijden maar tijdens de lunch, die overigens wel heel erg lekker was, barstte uiteindelijk de bom.
Boos zijn we allebei, enorm boos op het feit dat ik kanker heb. Boos op dat we zo we “eventjes” een maand of 6 van ons geweldige leven in een soort van martelgang zien veranderen. Een boze lief en een boze ik, dat is niet een goede combinatie,er was veel boos kijken, veel ernstig zwijgen, er vielen veel ongenuanceerde opmerkingen om uiteindelijk aan het einde van het liedje veel te huilen, te praten en te vertellen wat er nu werkelijk speelt aan angsten, frustraties, boosheid en onmacht. Ik geloof dat in de 10 jaar dat wij samen zijn we nog nooit zo’n intens gesprek hebben gevoerd.
Nee, we hebben niet gegeten in dat leuke tentje dat mijn lief met zoveel zorg voor ons had uitgezocht, we hebben nog net een klein hapje in het hotel kunnen eten voordat de keuken dicht ging om half 10. De volgende dag regen, regen en nog meer regen. Misschien ook wel precies wat we nodig hadden. Beetje toeren door het Limburgse land, luisteren naar sport op de radio, praten maar ook genieten van stilte. We hebben uiteindelijk een heel goed weekend gehad. Heel anders dan dat wij ons voorgesteld hadden maar het heeft ons dichter bij elkaar gebracht en ik denk dat wij samen wel klaar zijn voor de strijd.