Euthanasie, kun je er zelf voor kiezen ?
De man van Marjan wil een eind aan zijn leven maken. Paul heeft beginnende dementie en wil het einde daarvan niet meemaken. Voor Marjan is het moeilijk om de wens van haar man te respecteren, maar begrijpen doet ze het wel. De daadkrachtige, levenslustige, erudiete man die hij altijd is geweest, wil niet machteloos in de vergetelheid zakken, maar zelf het eindpunt van zijn leven bepalen. En wie is zij om dat tegen te houden? Voor ik het vergeet vertelt het proces dat Marjan, Paul en hun twee kinderen doormaken om Paul op een menswaardige manier te laten sterven.
Hoewel de Nederlandse wet artsen enige ruimte geeft om hulp te bieden bij dit soort verzoeken, weigert Pauls huisarts alle medewerking omdat ze zijn wens ‘niet kan invoelen’. Als ook andere huisartsen zijn verzoek afwijzen, besluit Paul het heft in eigen hand te nemen. Paul en Marjan verzamelen informatie, voeren gesprekken met deskundigen, en in het buitenland worden medicijnen bijeen gesprokkeld. Emoties laaien bij gelegenheid hoog op. De één kan het beter accepteren dan de ander.
Ondertussen is Marjan bang dat de voortschrijdende dementie Paul ervan weerhoudt om zijn dood zelf te kunnen voltrekken, simpelweg omdat hij het vergeten is. Zijn wens zal dan niet in vervulling gaan, want Marjan weet dat ze hem niet actief mag helpen omdat ze dan strafbaar is.
Maar Paul vergeet het niet. Uiteindelijk kiest hij een datum. Elk detail is duidelijk. Vrienden worden ingelicht en van dierbaren wordt afscheid genomen. De één heeft grote moeite met zijn stap, de ander vindt het zeer voorstelbaar. Marjan, de kinderen en hij toasten in de echtelijke slaapkamer voor de laatste keer met een glas rode wijn.
Hulp bij zelfgekozen dood blijft omstreden, blijkt uit de film ‘Voor ik het vergeet’. Humanistisch geestelijk verzorgers willen mensen met een doodswens begeleiden, maar achten zich onvoldoende toegerust
Print 
PDF