Carolien Kooi, Hospice medewerkster:
Een vooruitziende blik
Ik kwam al een tijdje bij Els, een vrouw met een hersentumor in een vergevorderd stadium.
Tijdens het scrabbelen, wat we altijd deden, vroeg ze me een keer wat ik zoal in mijn vrije tijd deed. Ik vertelde haar dat ik bezig was met het mee organiseren van een muziek evenement waarbij Karin Bloemen zou optreden.
Het zou pas in juni zijn en nu was het januari.
Els reageerde blij verrast en vertelde dat haar beste vriendin een groot fan van la Bloemen was.
“Wat zou het leuk zijn om haar en haar man, als dank voor alles wat ze voor me heeft gedaan, te trakteren op twee kaartjes voor dat muziekevenement”, zei ze.
Ik vertelde haar dat de kaartjes nog niet besteld konden worden, dat dit pas in april zou kunnen.
Er kon nog van alles mis gaan…
“Dan ben ik er niet meer”, zei ze bedroefd. “En mijn man vergeet dit soort dingen altijd te regelen, ook al zegt hij straks van niet.”
Ze zuchtte en keek weer naar het scrabbelbord om een nieuw woord te verzinnen.
“Ik kan in april wel even een reminder in de bus gooien in de vorm van een briefje,” reageerde ik enthousiast. “Dan zet ik daarop dat het een idee van jou was, en dat hij je beste vriendin met haar man moet uitnodigen voor Karin Bloemen.”
Dat vond ze een pracht idee!
En zo geschiedde.
Els overleed in februari en ik gooide eind april een briefje in de bus met hierop de tekst:
‘Beste meneer Tergauw,
Els vroeg me om u te herinneren aan het concert van Karin Bloemen dat op eenentwintig juni aanstaande georganiseerd wordt. Ze zou het fijn vinden als u haar beste vriendin met echtgenoot trakteert op dit uitje.
Els wil daarmee een blijk van waardering geven voor alles wat ze voor haar gedaan heeft. De kaarten zijn nu te bestellen! Hartelijke groeten Carolien Kooi en mijn mobiele nummer.’
Nog geen uur later ging mijn gsm. Het was de man van Els. Hij klonk geëmotioneerd en bedankte mij voor de herinnering die Els hem via mij stuurde. Hij was het inderdaad glad vergeten!
“Stom hè?”, zei hij tegen me.
“Ach….” reageerde ik. “Ik denk dat Els een vooruitziende blik had.”
Het was een super gezellige avond. Zo nu en dan keek ik even naar de wolken.
Els heeft daar ergens vast ook mee zitten genieten!
Print 
PDF