Islam en Ziekte

De Islam over het gebruik van medicijnen

Er is een algemene overeenstemming dat het gebruik van medicijnen halâl (toegestaan) is.
Sommigen zijn van mening dat het goed is om geneesmiddelen te gebruiken vanwege de uitspraak van de Profeet “Gebruik medicijnen”. Ook omdat hijzelf zowel in tijden van ziekte als van gezondheid medicijnen gebruikte. Als hij gezond was, gebruikte hij dadels, pompoenen en watermeloenen. Hij at spaarzaam, en liet wat voor de middag over, en bracht twee gebedstijden tot één. Hij dronk ook een aftreksel van rozijnen of vijgen of dergelijk fruit, zoals reeds beschreven is.

Over de keren dat hij ziek was, zei Aisha (zijn vrouw): “De profeet heeft vele ziekten gehad. In die tijden kwamen er verschillende artsen – zowel Arabieren als niet-Arabieren – en zaten naast hem en behandelden hem”.

Allah zei: “Ik geef gezondheid en Ik geef geneeswijzen – laat iedereen dus medicijnen gebruiken”.

Het roepen van een dokter

Ten tijde van de profeet werd er iemand ziek. De zieke zei: “Roep een dokter voor mij!”. Maar zij zegden: “O Boodschapper van Allah, deze man heeft geen dokter nodig.” En hij antwoordde: “Jawel”.

Van dezelfde bron komt dit verhaal: De profeet bezocht eens iemand die ziek was en zei: “Stuur mij een dokter voor hem!” En de zieke man zei: “O Boodschapper van Allah, ben jij dat die dat zegt?” En hij antwoordde: “Ja zeker!”

Het is toegestaan om het voordeel van het advies van een arts te gebruiken die een dhimmî is (Een niet-moslim die onder de bescherming van de Islamitische wet leeft), als hij een geneeswijze voorschrijft die halal is; maar zijn advies mag niet worden opgevolgd als hij een haram (niet toegestaan of verboden) medicijn voorschrijft, zoals alcohol en dergelijke zaken. Let ook niet op hem als hij zegt dat je je vasten moet afbreken of moet vasten of je gebed zittend verrichten of iets anders van die aard. In dit soort gevallen mag je alleen acht slaan op het advies dat van een betrouwbare moslimarts komt. Het gaat hier dus om het geval dat je echt geen oplossing hebt om beter te worden of te genezen.

De belangrijkheid van hygiëne

De Islam leert moslims altijd schoon en rein te zijn. De dagelijkse manieren van reinheid en zuiverheid van het lichaam, van plaats, kleding en dergelijke, dragen veel bij tot de kracht van lichamelijke gezondheid, zoals betrouwbare geneeskundige bewijzen bevestigen. Want reinheid voorkomt de overdracht van bacteriële aandoeningen.

Verscheidene keren per dag wordt van de moslim de woedoe (wassing) gevraagd, als een noodzakelijke voorwaarde voor het gebed, en wordt het wassen van die delen van het lichaam vereist, die gewoonlijk aan stof en vuil blootstaan.

Het feit dat een moslim zich niet mag overeten, maar juist moet stoppen voor zijn maag vol is, heeft zowel geneeskundige als sociale en morele voordelen. Hygiëne is bij de moslims de helft van de imaan (vertrouwen in Allah). Dit alles hoort bij de hygiëne van de mens.

De behandeling van niet verwante leden van het andere geslacht

Deze overlevering werd door een man in de tijd van de profeet verteld: “En hij vertelde dat het voor een arts halal is om vrouwen te onderzoeken, zelfs de geslachtsorganen, maar alleen als dat echt nodig is,”.

Voor een vrouw wordt dit ook wel toegestaan als er geen man of vrouw van haar familie in de buurt is. Het is ook zo dat als een man sterft en alleen in het gezelschap van vrouwen vertoeft, dat de vrouw ook de man mag wassen mits er alleen vrouwen tot het gezelschap behoren!

Over Tranplantatie

Hierover hebben islamitische geleerden geruime tijd gediscussieerd en men is tot de volgende conclusie gekomen: bloedtransfusies en orgaantransplantatie is toegestaan in de Islam.

Veel moslims zijn hiervan niet op de hoogte, waardoor ze zeer verward raken bij een ongeval of bevalling, in verband met de vraag of dat men al dan niet bloed mag accepteren. Moslims kunnen er gerust van zijn dat het toegelaten is om een bloedtransfusie te ondergaan.

Wat betreft orgaantransplantaties geldt hetzelfde, aangezien men mag aannemen dat de behoeften van een levende voorrang hebben op die van een dode. Veel moslims maken zich zorgen daarover omdat vroeger de heidense Arabieren de doden bij een oorlog of veldslag verminkten (wat ontoelaatbaar is binnen de islam).

Dat (negatieve) gegeven is hier dus niet van toepassing aangezien het gaat om het vrijwillig afstaan van een orgaan ten einde een andere persoon te helpen. Het kenbaar maken van het feit dat je bereid bent om organen af te staan, gebeurt door een donorcodicil* (document dat men steeds op zak moet hebben).

Over Euthanasie

Euthanasie wordt niet toegestaan in de Islam. De Enige die leven mag scheppen en terugnemen is God. Hij is degene die de mens heeft geschapen en hem weer tot zich roept. De Islam verbiedt zelfmoord en God zal Zijn genade schenken aan wie het overweegt en dan besluit niet te doen.
De profeet zei eens tegen een ernstig zieke: “Verjaag de wens om te sterven, en als die gedachte toch steeds bij je terugkomt, bid dan tot God: ‘O Allah, indien het leven beter is voor mij, laat mij dan leven en als de dood beter is voor mij, laat mij dan sterven’.” In extreme situaties, wanneer bijvoorbeeld gekozen moet worden tussen het leven van de moeder en dat van het kind, bij zwangerschapscomplicaties, kiest de man voor het leven van de moeder en haalt men het ongeboren kind weg. Dat is gebaseerd op de basisregel: “Diegene die zich in een noodsituatie bevindt, zal geen zonden begaan bij het toepassen van wat niet is toegestaan.”

Het geloven in God, het verdragen van pijn met geduld en het besef dat de Schepper al het lijden ziet, brengt een gelovige dichter tot God dan al het andere, als hij er slecht aan toe is.

Wanneer een persoon lijdt, krijgt hij of zij een test om te zien hoe sterk zijn of haar vertrouwen en geloof in God is.