Het was Woensdag 4 augustus 2010
Vandaag is het D-day. Tenminste dat denk ik, dat hoop ik.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de artsen die zich de afgelopen dagen verdiept hebben in alle foto’s, echo’s en andere zaken rondom mijn borst en het ding wat er in zit.
Vanmiddag hoop ik dat ze me kunnen vertellen wat het is en wat ze denken dat ze er aan kunnen doen. Want ik ga er eigenlijk wel vanuit dat er iets aan te doen is.
Hoewel alles toch erg snel gegaan is, vorige week omstreeks deze tijd is vastgesteld dat ik borstkanker heb, duurt het wachten op het gesprek van vanmiddag tergend lang. En ik ben geen goede wachter.
Zo leer je jezelf toch weer beter kennen want ik vind dat ik normaliter niet een gehaast type ben.
Ik wacht geduldig in rijen voor de kassa of op mijn stoofpotje wat een paar uur moet pruttelen.
Maar dit is een heel ander soort van wachten. Bij dit wachten wordt je vergezeld door een gemeen, vals stemmetje dat voortdurend allerlei negatieve en sombere berichten in je hoofd uitspreekt. En ik ben er nog niet achter waar de uitknop zit.
Voor de afleiding heb ik me gestort op het lezen van pulpromannetjes (mijn concentratie- en interesseboog is gedaald tot een ongekend laag niveau), bak en kook ik allerlei verboden zonden zoals gezouten caramels en chocoladetaarten en heb ik als nieuwe hobby het bouwen van cocktails.
Allemaal ingrediënten die me zo een rol kunnen opleveren als ik zou auditeren voor de reallife soap “De Haagse huisvrouw”. En ook dingen die al is het maar voor heel even, de woeste razende brei van stemmen en gedachten in mijn hoofd stopzetten.
Ik hoop echt dat na dit gesprek van vanmiddag ik wat meer rust vind en realiteit. Ik denk dat je gewoon beter voelt bij het weten wat er in je lichaam zit, hoe ellendig ook. Je kunt dan je gevecht beginnen en dat is wat ik wil, vechten! Hoe eerder deze verschrikkelijke kanker uit mijn lijf is hoe beter.
Nog even geduld dus, nog even doelloos drentelen door mijn leven, nog even dat kleine stukje geduld wat ik nog heb uitrekken, nog even dan maar wat tv-kijken tot ik het antwoord krijg op welk gevecht ik moet gaan leveren.
Print 
PDF