Carolien Kooi, Hospice medewerkster:
Even je sores vergeten
Mijn hulp werd ingeroepen bij een mevrouw van 60 +.
Ze was erg ziek maar kwam nog heel graag buiten. Haar man had een handicap en kon haar rolstoel niet goed duwen. Op woensdagochtend, bij lekker weer, nam ik haar zo vaak als mogelijk mee naar de markt. Heerlijk vond ze dat!
Ze was nog niet de flat uit of ze was al in gesprek met haar buurvrouw, met een kennis, met een marktkoopman, met een vage vriendin van een kennis van haar nicht…
Het deed haar zichtbaar goed. Kletsen met iedereen en vooral even haar eigen sores vergeten!
Na een uurtje reed ik haar, zichtbaar moe van de inspanningen, weer terug naar huis. Ze vertelde dan vol enthousiasme aan haar man van de gesprekken op de markt.
Ook hij genoot zichtbaar van de steeds schaarser wordende oplevingen van zijn vrouw. Ze had weer zoveel te vertellen. Het leek als van ouds met dit verschil, dat ze erna enorm moe was. Geen probleem toch?
Ze nestelde zich lekker op de bank, dekentje over haar heen en na twee uur slapen werd ze dan blij wakker. “Echt een uitje†riep ze! En zo gemakkelijk geregeld.
Print 
PDF