het verhaal van Beth Bijsterveld-Lofvers
Beth Bijsterveld-Lofvers is 54 jaar en woont boven in de kop van Groningen in het prachtig dorp Warffum op 5 km van de waddenzee, met haar man Germt.
Ze heeft twee zoons Dennis en Ralph twee schoondochters José en Marije en is oma van Amy en Lisa een tweeling. Ze hebben twee sheltie hondjes, een kat drie hennen twee haantjes en twee mini paardjes.
Er zijn veel vogels het hele jaar door om het huis.
Op 12 mei 2011 vernam ze dat ze zeer waarschijnlijk een tumor in de dunne darm heeft, de internist zei dat het goed te behandelen is maar zeer zeldzaam en vaak zijn er al uitzaaiingen.
Beth schrijft gedichten waarvan we er hier een paar plaatsen.
hersenspinnen
in het donker van de nacht komen opeens hersens spinnen
ik wil ze weren wil ze niet binnen
Ik hoor je ademhaling naast me en onderdruk mijn angst
in het donker van de nacht duren mijn overpeinzingen het langst.
Jou rust die ik speur in diepe slaap aan mijn zij
zo dicht naast me en ook zo ver weg van mij.
De warmte van je lichaam kan mij nu niet verwarmen
het liefs kruip ik even weg in je armen.
Maar liefste van mij de rust is ook belangrijk voor jou
ik duw de hersens spinnen weg en zorg, zoals jij voor mij, ook voor jou
Beth Bijsterveld-Lofvers , 19-10-2011
Beth haar hond Simba kreeg ook een tumor
Ik kijk naar jou naast me op de stoel
je oogjes dicht plotseling open ervaar je wat ik voel?
Wat hebben we samen veel meegemaakt lieve schat
ups en downs door weer en wind op pad.
Jij eigenwijs en altijd letten op mij
de hele dag door dribbelend aan mijn zij.
Toen het niet meer ging samen er op uit
leek het of er dan een glimlach kwam op je lieve snuit.
Het is niet erg vrouwtje het is goed ik pas me aan
kan met Fardau samen hollend de tuin door gaan.
Ware liefde en maatjes door dik en dun gedurende jou leven
lieve kleine Simba wat heb jij veel gegeven.
Maar hoe pijnlijk het ook zal zijn jij gaat voor
het naderende einde maken we samen door.
De tekenen van een naderend sfscheid zijn al enige tijd daar
maar zolang het nog kan blijven we bij elkaar.
We houden je in de gaten en letten goed op jou
dat verdien je mijn meisje waar ik zo ziels veel van hou.
Beth Bijsterveld-Lofvers
Dit gedicht gaf troost:
De Regenboog brug
Er is een plaats in de Hemel die rainbowbridge heet
Als een dier die een hele sterke binding heeft met iemand hier overlijd
Gaat hij of zij naar de Rainbowbridge
Daar zijn graslanden en heuvels voor onze liefste vrienden
zodat ze kunnen rennen en samen kunnen spelen
Er is genoeg eten water en zonneschijn
en onze vrienden zijn er warm en comfortabel
Alle zieke en oude dieren worden hersteld in gezondheid en kracht
die gewond of verminkt waren worden weer ongeschonden en sterk
Precies zoals wij ze herinneren in onze dromen
De dieren zijn gelukkig en tevreden maar er is een klein ding
ze missen allemaal een speciaal iemand iemand die achter gebleven is
Ze rennen en spelen samen maar er komt een dag
waarop er plotseling een stopt en in de verte kijkt
Zijn heldere ogen staan strak zijn lijf begint verlangend te trillen
Opeens breekt hij uit de groep vliegt over het gras sneller en sneller
**Hij heeft je gezien**
En wanneer jij en je speciale vriend elkaar eindelijk treffen
hou je hem stevig vast in een vreugdevol weerzien
De vrolijke likken regenen op je gezicht
je handen aaien de liefdevolle kop
en je kijkt weer in die warme vertrouwde ogen
Hij was al zo lang weg uit je leven
maar altijd aanwezig in je hart
Nu is het ogenblik aangekomen
dat je samen over de rainbowbridge gaat.
om nooit meer gescheiden te worden.
Op de website van Beth kun je haar berichten en gedichten lezen.