Wat zou je nog willen ervaren?

Ons leven wordt geregeerd door de tijd. We leven in de tijd, voegen ons naar de tijd en sterven natuurlijk in de tijd. We denken dat we tijd kunnen besparen en deze kunnen verliezen. We kunnen de tijd niet rekken, maar we spreken wel over de tijd bekorten. En we denken dat een goede tijdsplanning belangrijker is dan wat dan ook.

Tegenwoordig weten we hoe laat het overal ter wereld is. “Vandaag de dag zien we wat onze horloges en wekkers zeggen als de waarheid. Tijd is een nuttig meetsysteem, maar heeft niet meer waarde dan die we er zelf aan toekennen. ‘Tijd’ is volgens het Amerikaanse woordenboek ‘een tussenpoos die twee punten op een continuüm van elkaar scheidt.’ De geboorte lijkt het begin en de dood het einde, maar dat zijn ze niet: het zijn niet meer dan punten op een continuüm,” zeggen Elisabeth Kübler-Ross en David Kessler in hun boek Levenslessen.

De wereld is een tijdelijke en veranderlijke plek. Op een dag sterft je lichaam en zal tot niets verworden, tot as of stof zal het tot de aarde wederkeren. De tijd neemt de vaste vormen van wat eens je lichaam was mee. In de aarde, met de wind, over het water; waar en hoe je ook zal sterven en opgaan, je lichaam zal vergaan. Maar je innerlijke wereld, je ziel, is tijdloos en eeuwig. De plek waar de geest verblijft, is onveranderlijk en oneindig.

In die geest spelen zich allerlei gedachten en dromen af. Herinneringen worden er opgeslagen, verwachtingen worden er gecreëerd, hoop en vertrouwen worden er opgebouwd, nieuwe ideeën worden er geboren. Het is een levendig en uniek universum, dat bewustzijn van ons. Het is eigen, het is vluchtig en vergankelijk. Het gaat met je mee, waar je ook bent, en het zal verdwijnen als jij verdwijnt. Met al je herinneringen, gedachten, dromen, verwachtingen en ideeën in zich.

Dagsluiting

Eigenlijk geloof ik niets,
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam,
en dat, in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt
zoals ik U.

Uit: Verzamelde gedichten, Gerard Reve, de Bezige Bij, Amsterdam, 2001.

Iedereen heeft lievelingsboeken, lievelingsmuziek, een lievelingsbroek of jurk, lievelingseten, of een lievelingsfilm waar je tientallen keren naar hebt gekeken. Vaak zonder dat anderen dat van je weten. Wat vond jij de mooiste vakantie van je leven, of welke plek op aarde zou je altijd verkiezen om te wonen als je de keus had? Wat zou je het liefst elke dag willen drinken? Of dat zuurkoolrecept, waarvan je weet dat jij de enige bent die het zo kan maken omdat je alle ingrediënten kent, heb je dat ergens opgeschreven? Dit alles zit opgeslagen in je bewustzijn en neem je met je mee als je het niet ergens achter laat.

Verhalen zullen, als jij ze niet vertelt, verloren gaan. Anekdotes, herinneringen die bij foto’s horen, liedjes die je nog van vroeger kent en die je kinderen (nog) niet kennen. Hoe zat het nou precies met je familie, wat is je achtergrond tot twee generaties terug? Waar ben je vandaan gekomen? Waar denk je dat je naar toe zal gaan? Wat denk je dat er met je zal gebeuren als je bent gestorven? Met het doorvertellen of opschrijven geef je je nageslacht inzicht in je leven, wie je bent en wie je was. Je geeft je nakomelingen informatie over hun achterland. Met jouw verhalen, anekdotes en herinneringen laat je een erfenis na van onschatbare waarde. Misschien dat je al langer een dagboek bijhoudt, maar zo niet, misschien is dan nu het moment. Het is een uitstekende manier om je gedachten te ordenen. Het papier is een geduldig luisteraar, en zal zonder commentaar al je woorden opnemen. Hou je niet van schrijven?
Stop je herinneringen en gedachten in een doos! Richt een gedenkteken op voor jezelf.
Plak foto’s op die je gedachten verbeelden. Verzamel gedichten die zeggen wat je voelt.
Laat je bewustzijn voor je spreken als je er niet meer bent.

PDF