Carlijn Willemstijn: Leven na de dood Wanneer ik haar ziekenhuiskamer binnen kom ligt ze daar. Wit en bleek, met haar hoofdje naar het raam gedraaid. Ik buig mij stil over haar heen. Haar ogen zijn gesloten en haar wangen ingevallen. “Dag omaatje, ik ben er. Carlijn.” Ze blijft stil liggen en plots besef ik …